Duurzaamheid van wijkgerichte gezondheidsbevordering
Een praktijkgericht onderzoek naar de factoren die van invloed zijn op duurzaamheid van Zuid-Limburgse wijkgerichte gezondheidsbevordering
Samenvatting
In dit promotieonderzoek doet Anita Vermeer een aantal aanbevelingen voor de praktijk van wijkgerichte gezondheidsprogramma's. Hieronder een aantal belangrijkste adviezen op een rij:
- Als kartrekkers de belangen van de samenwerkingspartners met elkaar verbinden, kunnen vernieuwende oplossingen worden gevonden voor problemen. Vaak passen die oplossingen binnen de bestaande werkwijzen of organisatiestructuren, waardoor zij beter beklijven.
- Kartrekkers binnen de community programma's moeten zich meer bezig houden met het zeker stellen van financiële middelen.
- Dit onderzoek laat duidelijk zien dat de huidige communityprogramma's na een aantal projectjaren niet aan de wijk overgedragen kunnen worden. De kartrekker is van groot belang voor de voortgang en verankering van gezondheidsprogramma's in buurten. Bovendien moet de kartrekker affiniteit hebben met het onderwerp.
- Als een organisatie er voor kiest om de rol van kartrekker op zich te nemen, kan dat betekenen dat activiteiten geschrapt moeten worden. Wellicht kunnen andere organisaties die activiteiten overnemen.
- Maak effecten zichtbaar: kleine successen van communityprogramma's moeten worden verspreid onder een groot publiek, evenals harde bewijzen. Dat is belangrijk voor de financiers en helpt samenwerkingspartners om zich duurzaam te verbinden aan het programma.
- Sluit met programma's nog meer aan bij de behoeften van wijkbewoners. Zinvol bezig zijn en blijven is belangrijk voor samenwerkingspartners en die aansluiting geldt daarbij als een belangrijke voorwaarde. Blijf de behoeften peilen en houd zo voeling met de doelgroep.
- Blijf actief zoeken naar nieuwe samenwerkingsvormen. Uit dit onderzoek blijkt dat gemeenteambtenaren en huisartsen vaak worden gemist in communityprogramma's, omdat de gekozen samenwerkingsvorm niet past bij hun eigen werkwijze. Samenwerkingsnetwerken dreigen daardoor uit elkaar te vallen.
- Het voortbestaan van samenwerkingsverbanden hangt vaak af van goodwill. Een goede sfeer is erg belangrijk. Programmaleiders moeten daarom zorgen voor een frequente communicatie tussen samenwerkingspartners, het goed hanteren van conflicten en een hoge mate van inspraak op de besluitvorming.
- Kartrekkers in de community-werkwijze zijn geneigd en gewend om veel naar zich toe te trekken. Daardoor wordt het lastig om taken over te dragen. Het is beter als kartrekkers onderhandelen over de rol en de taken van de samenwerkingspartners, dat vergroot ook hun betrokkenheid. Door training kunnen onderhandelingsvaardigheden verbeterd worden.
Literatuurverwijzing: Vermeer, A.J.M. (2012). Duurzaamheid van wijkgerichte gezondheidsbevordering: een praktijkgericht onderzoek naar de factoren die van invloed zijn op duurzaamheid van Zuid-Limburgse wijkgerichte gezondheidsbevordering. Maastricht: Anita Vermeer.